Dzisiaj post, który mam nadzieję pomoże choć jednej osobie.
Prawie 70% z nas odczuwa więcej stresu niż przed pandemią.
81% osób sięga po środki uspokajające, aby poradzić sobie z lękiem i niepokojem.
W 2020 r. 5165 osób popełniło samobójstwo.
2960 osób odebrało sobie życie z powodu, którego nie udało się ustalić.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) odpowiednia popularyzacja wiedzy na temat przeciwdziałania samobójstwom może znacząco zmniejszyć ich ilość. Taka wiedza pomaga odpowiednio reagować i zmniejszy lęk w takiej sytuacji.
Samobójstwo to nie to samo co myśli samobójcze. W czasie trudnej sytuacji życiowej, wystąpienia kryzysu takie myśli pojawiają się. W przypadku większej ilości osób nigdy nie dochodzi do realizacji tych założeń. Co nie oznacza, że należy ignorować taką sytuację.
Najczęściej powtarzane mity na temat samobójstw:
1. Omawianie samobójstwa z osobą w kryzysie może ją do niego popchnąć.
Z reguły jest odwrotnie. Osoba w trudnej sytuacji odczuwa ulgę podczas takiej rozmowy. Ma poczucie, że nie jest ignorowana i czuje troskę drugiej osoby.
2. Osoby, które grożą samobójstwem nie popełniają go.
Duża liczba osób, która podejmowała próbę samobójczą wysyłała sygnały do otoczenia mające sygnalizować taki zamiar.
3. Samobójstwo jest zawsze aktem spontanicznym.
Istnieją różne rodzaje samobójstw. Niektóre mają charakter nagły, inne są zaplanowane z wyprzedzeniem.
4. Kiedy ktoś podejmie próbę samobójczą i przeżyje, zagrożenie znika.
Największe zagrożenie wystąpienia ponownej próby samobójczej to okres poprawiającego się nastroju.
5. Jeśli ktoś podjął decyzję o odebraniu sobie życia i tak nie można go powstrzymać.
Większość osób decydując się na samobójstwo chce zatrzymać ból, cierpienie, rozpacz, problemy, a nie życie. Nie widzi ona innego wyjścia z sytuacji. Nie posiada zasobów własnych strategii radzenia sobie z trudną sytuacją lub wykorzystuje je w niewłaściwy sposób. Nie otrzymała profesjonalnej pomocy.
Czego nie należy robić rozmawiając z osobą, która mówi o myślach samobójczych:
– nie pouczaj, nie obwiniaj, nie praw kazań, nie krytykuj
– nie szukaj argumentów za i przeciw
– nie prowokuj
– nie neguj myśli samobójczych
– nie daj się zwieść, że kryzys minął
– nie pozostawiaj osoby samej bez opieki i kontaktu
– nie wskazuj nigdy żadnych korzyści z samobójstwa
Co zrobić:
– zaproponuj rozmowę ze sobą (jeśli czujemy się na siłach), lub spotkanie z konsultantem kryzysowym, psychologiem, psychoterapeutą
– zaproponuj podpisanie Kontraktu na Życie (Newman, 2007)
– jeśli osoba ma nie tylko myśli samobójcze, ale również zaplanowane działanie wykonaj telefon po pogotowie, zadzwoń do najbliższego szpitala psychiatrycznego, porozmawiaj z lekarzem dyżurnym, zgłoś na izbę przyjęć do szpitala psychiatrycznego.
Bezpłatne centra wsparcia, które mogą Ci pomóc:
https://forumprzeciwdepresji.pl/wazne-telefony-antydepresyjne
Zdrowie psychiczne jest tak samo ważne jak fizyczne. Złamaną rękę leczymy u chirurga, chore serce u kardiologa, wysypkę u dermatologa. Rozmawiajmy o naszym samopoczuciu, nie stygmatyzujmy osób korzystających z pomocy specjalistów od zdrowia psychicznego. Bądźmy dla siebie życzliwi i dbajmy o siebie wzajemnie.
**Artykuł na podstawie materiałów udostępnionych przez Instytut Pozytywnej Terapii Kryzysu Dr Elżbieta Kluska-Łabuz
 | OdpowiedzPrzekaż dalej |